Een mirakel aan het eind van de rit!

9 juni


Een mirakel aan het eind van de rit!


Zaterdagmorgen. Het regent. We breken onze tenten snel af en kunnen niet voorkomen dat de boel nat wordt ingepakt. We ontbijten vroeg en strijken de lachspieren nog even glad na gisteravond. De Opel en de campergroep spreken af dat ze elkaar in de middag weer treffen in Göteborg.
Op weg. Het eerste pakje frisdrank is al doorgespoeld als het dan toch gebeurt. Net boven Morastaat ze statig tegen de bosrand 25 meter van de weg. Een prachtige volwassen Eland. Grote vreugde, want hiervoor hebben we het allemaal gedaan (....!?) en dan is ze op de valreep toch gespot! De foto zal het bewijs moeten leveren voor Will. Hij zit in de camper en zit in zijn maag met veel flessen wijn(....) die hij heeft beloofd aan de eerste spotter. Wat zijn we blij voor hem dat we hem er vanaf kunnen helpen. Theo ziet van de slaap nog dubbel en denkt er 2 te zien!In Mora vieren we ons succes met koffie en een boomstammetje. We bespreken ons geluk en komen tot de volgende conclusie: Elanden zijn alleen te spotten als aan de volgende voorwaarden moet zijn voldaan: 1-je moet in een Opel zitten, niet op een fiets 2-Paul moet er bij zijn, maar dan moet het raam wel dicht zijn!3-minstens vier man in de auto 4- drie fietsen achterop 5-Leo of Harrie achter het stuur 6-Theo moet dubbel kunnen zien om er tenminste 1 te spotten. Will is niet overtuigd van ons elandverhaal en wil hard bewijs. Het is de vraag of hij de foto voor waar aanneemt. Het zijn listige broertjes in de Opel... Dit verhaal krijgt een staartje denken wij. We laten hem gewoon zitten met zijn overtollige wijn.De campercrew is inmiddels ook in de buurt. Er is helder contact maar niet erg helder zijn de coordinaten. We lopen elkaar mis. Het wordt nog een toer om een camping te  vinden in Göteborg. Als we er uiteindelijk zijn blijkt het erg duur en erg tegen te vallen. Maar we hebben voor hetere vuren gestaan en stappen na een maaltje van de maitrechefmangerfijnproever en nog wat gebuikt te bed. Het was mooi!

Een lelijke beer en mooie praatjes....

8 Juni


Een lelijke beer en mooie praatjes....

Een strakblauwe lucht vandaag. Veel blauwe lucht hebben we tot nu nog niet gezien deze week. Als we allemaal de kwetsbare plekjes hebben ingesmeerd rijden we in peloton in een mooi tempo naar de laatste etappeplaats: Sveg. Er wordt een uniek plaatje gemaakt door onze cameraman voor het bord waarop de stadsnaam staat. WELKOM IN SVEG!De HZT tour is hiermee qua afstand voor dit jaar voorbij. We weten waar we volgend jaar moeten opstappen.In Sveg staat een enorme houten beer ( beren komen in deze omgeving veel voor in Zweden) die , mooi of niet mooi, toch bewonderd wordt om zijn formaat. Paul zorgt met Jos voor koffie met lekkers en daarna zoeken we de camping op. Het is een mooi plekje, pal aan de Ljusnan.Anton wordt als een prins op een stoel in een kano rond gevoerd. Hij ziet een taak en voert een inspectie uit rond de eilanden die in deze rivier liggen. De lakeien roeien hem deftig rond. Het bevalt Toon heel goed zo is de indruk van de waarnemers.Dan is het alweer bijna etenstijd en een moment voor een kleine evaluatie en een waarderend woord door Theo uitgesproken aan het adres van de crew. Het leven beweegt zich door tegenstellingen en komt steeds (als het goed gaat) op een hoger plan. Zo ziet hij ook de HZT.We komen er hoe dan ook beter uit.... We gooien nog een hengel uit met weinig succes en sluiten de dag met drankjes en kaas en praatjes.  Er valt erg veel te lachen tijdens deze laatste sessie van de dag.... Morgen de terugreis. Het voelt alsof er iets bijzonders in de lucht hangt. Een succesje in de taak die we de hele week al met ons meetorsen misschien?  Zou het iets met Rico te maken hebben? Wordt vervolgd...

Veel stenen en stof en nog wat....

7 Juni

Veel stenen en stof en nog wat....Van Alvdalen naar Lillhardal  85 km.

De dag begint mooi, maar koud. Paul en Leo zijn heel erg vroeg uit de veren. Die vermaledijde elanden laten zich niet zien. Nog steeds geen beelden, we zijn bijna ten einde raad. Keutels zat, dat wel. Maar de dader ontbreekt. Na weer een heerlijk ontbijt stappen we wat laat op. We weten die ochtend niet echt waar we aan beginnen; de weg blijft maar stijgen en de weg is ook voor een groot deel steenslag, geen asfalt! Omringd door grote stilte en moeras fietsen we gestaag naar boven. We moeten echt even afzien. Maar gelukkig ter hoogte van Ulvsjo staat daar in de berm een prachtige camper geparkeerd met piloot Wim. Na de lunch de vraag of we in de natuur zullen kamperen,  of doorrijden naar een camping.  Hier voltrekt zich een typische oplossing volgens het poldermodel. We blijven nog een tijdje hangen en wandelen/struinen en vissen om de Zweedse natuur te beleven en gaan dan toch door naar een camping. Democratie van hoog gehalte.

Het eerste pechgeval doet zich voor in dit laatste stuk. Jos heeft een lekke band. Maar hij weet erg goed hoe een fiets in elkaar steekt en het probleem is dus zo verholpen. We vervolgen onze weg met koetjes en kalfjesgesprekken.

Op de camping een prettige ruimte waar we weer een 5 sterren maaltijd gebruiken.

Slapen ging na deze slopende dag prima!

Slaapgewoontes, WIFI en levensvreugde....

6 Juni


Slaapgewoontes, WIFI en levensvreugde....

Laten we het vandaag eerst eens niet over de DAG hebben maar over NACHT. Hoe gaat dat ‘savonds na elven? Een camper en 4 tenten sieren het landschap. Nou dat is even wennen, want eenmaal op bed zijn er toch meer geluiden dan alleen van de vogels die nog volop van het licht genieten. Reinald en Paul bijvoorbeeld hebben beiden last van valse lucht. Wel via verschillende uitlaten. Wim schijnt doodstil te liggen in de camper, net als Will. Anton roert zich wel eens ‘snachts. (Wordt gezegd). Het lijkt alsof Leo niet slaapt, laat erin en vroeg eruit. Jos blijft koel onder al dit tumult, hij slaapt goed naast Leo en Reinald. Een man op zijn post, zelfs als Reinald 'snachts de uitgang van de tent moeizaam kan vinden. Theo slaapt licht en hoort toe.... En Harrie slaapt goed want hij is altijd als eerste binnen bij het fietsen.

De dag begint overigens mooi: zonnetje en niet koud. Omdat we een voorschotje hebben genomen op het aantal kilometers besluiten we vandaaag een touristisch uitstapje te maken naar een Zweedse houten paardjes fabrikant in Nusnas. Is leuk om te zien. We doen wat inkopen en discussiëren over wel/niet naar een beren/wolvenpark te gaan, of weer door te fietsen. Het besluit komt tot stand via het poldermodel en het komt erop neer dat we koffie drinken met een boomstammetje. Harrie trakteert. (Een boomstammetje is een gebakje,  dat de fijnproefer zelfs weet te waarderen!)

We bekijken gezien onze roots enkele kerkjes van nabij. Mooi van binnen, fraai van buiten. Gelukkig hebben we vandaag Jos die ons enkele keren weet te verlossen van krakende kettingen. Stof van de weg maakt de ketting stroef.

Aangekomen in Alvdalen wordt Reinalds kookkunst opnieuw getest. Willem Wifi gaat met enthousiasme met zijn digitale wichelroede op zoek naar WIFI. Leo gaat oiici                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                         8rfvissen en komt terug met een erg mooie zalmforel, zonder visserslatijn(!) Deze zalmforel is snel verwerkt tot een heerlijk hapje door onze meesterkoktopmanageroutdoorplanner of wat het ook mag zijn. Lekker is het in ieder geval wel.

De dag eindigt met een gesprek over de rozenkrans die iemand van ons bij zich draagt. Met respect wordt dit beluisterd.....

Korte broeken weer.....

5 Juni


Korte broeken weer...


Dinsdagmorgen. Nas, onze overnachtingsplaats  in de morgen....de zon laat zich al vroeg zien en dat scheelt toch meteen al een paar kledingstukken. Het mooie kampvuur van gisteravond is gedoofd, het ontbijt op en daar gaan we weer....

Het is duidelijk dat Paul geen jongere broers heeft en altijd rekent op de aandacht en zorg van zijn oudere broertjes. Maar dat hoeft helemaal niet. Hij zegt elke morgen: "jongens ik rij vandaag in mijn eigen tempo" en ondertussen fietst hij rustig omhoog en laat iedereen zijn achterste zien.

Hij blijkt ook een ervaringsdeskundige! De oudste van het peloton fietst overigens ook heel knap mee op!

Er is vandaag opnieuw veel bos op de rit. We hebben de luxe van veel tijd door het mooie weer en gaan daarom halverwege de rit er een tijdje heerlijk bij zitten, in een blokhut aan het water.

Dat was genieten. Harrie en Leo zoeken paddestoelen die er nog niet zijn, Will en Jos luieren en Theo zoekt in het bos naar sporen van de elanden. En Paul rekent weer op zijn broers en checkt nog even de route op onvolkomenheden. Hij leert snel. Hij begint de boel kritisch te volgen!

Onze topkok Wim , outdoormanager financiën Anton, gevolgd door fijnproever Reinald verrijden zich door foute coördinaten ingegeven door....wie?

Maar toch is er in het bos nog op tijd een heerlijke lunch. En uiteindelijk aan het eind van de dag weer een mooie camping. De Sollero camping. Heel groot en strak. Maar dat maakt voor het avondmaal geen verschil. De tentjes zijn opgezet en we beginnen aan een fantastisch visgrill festijn: Zweedse witvis, Zweedse zalm en Zweedse garnalen. En de wijn? Die dronken we zo op! Het slapen verliep automatisch heel goed!

Slappe paden en hete boel

4 juni

Slappe paden en hete boel....


Van Hellefors naar Nas.

Vroeg op, want het is mooi weer. Leo en Theo zitten al in de boot op het meer te vissen.... of zoiets. Nu hebben we van Theo ook even geen last.

Na het ontbijt wordt er een groepsfoto gemaakt met alle deelnemers in de door Jos geschonken tourshirts met de mascotte van de tocht. De eland Rico moet zich hier toch in herkennen; die beesten kunnen zich  echt wel goed camoufleren!

Stevige klimmetjes over lemen weggetjes en bospaden waar je in wegzakt. Slappe  paden die daardoor behoorlijk slopen.  We gaan duidelijk stijgen en passeren heel eenzaam gelegen roestrode boerenwoningen. 95 km onafgebroken bos is indrukwekkend en verveelt ons niet. We lunchen in Frederiksberg in de camper. We hebben vandaag minder wind, minder regen en iets meer zon. We constateren tijdens de rit dat de flora hier zeker 6 weken achterloopt. Bij aankomst op de camping in Nas staat de teller van de dag op 103 km. We zijn de eerste bezoekers dit jaar en dat vraagt om enige actie van de campingbeheerder. Alles wordt in werking gesteld voor dit unieke bezoek van de broertjes Hulshof c.s. en we kunnen ons heerlijk douchen, maar nog mooier is het deze avond dat we tot redelijk laat, nog steeds daglicht, ons kunnen warmen aan een mooi heet kampvuur. De wijn smaakte weer goed, net als de maaltijd. Het is een aangename avond. Dit kan alleen maar leiden tot mooie dromen.....

Natte boel....

3 Juni


Natte boel....

Forse rit van Degerfors naar Hallefors. Niet om het aantal kilometers (76), niet om lekke banden (wéér niet gehad), maar om de temperatuur en vooral al die regen. Maar we hebben ons er wéér doorheen geslagen, opnieuw dankzij de goede zorgen van outdoor fijnproever Wim, financieel topkok Anton en manager van de kökken Reinald.... of hoe was het ook al weer. Weke hersens van de regen misschien?

Al snel na vertrek uit Degerfors zijn we nat en koud. Gelukkig weten we halverwege de rit een passend restaurant te vinden (LOKA BRUNN) waar we ons aan koffie en chocogebak wagen. Lekker, maar láng niet het niveau van het gebak van fijnproever Tone. LOKA BRUNN is overigens het voormalige buitenverblijf van de koninklijke familie te beginnen bij Adolf Frederik.

Een hoogtepunt van deze dag is dat we even ná ons genoegen in LOKA  BRUNN worden opgewacht in de regen door onze crew. Langs de weg lekker geluncht met zijn allen in de camper.

Maar we voelen alweer snel nattigheid. Ook storend dat we nog steeds geen elandjes zien.  Wat zijn dat toch schrandere diertjes. Als het zo doorgaat dan blijft Will nog met die 9-1 flessen wijn zitten. Dat is toch ook niet leuk!

De camping in Hallefors die we nu betrekken heeft visvangmogelijkheden. Van Leo hebben we daardoor ook even geen last. De avond verloopt verder genoeglijk.

Elk vogeltje zingt zoals het gebekt is.

2 Juni
Elk vogeltje zingt zoals het gebekt is.

Zaterdagmorgen: Alingsas. Het is een koude nacht die achter ons ligt. We slaan ons hier goed doorheen. Monter stappen we in de auto op weg naar Mariestad. Het is mooi weer en echt niemand heeft last van de wijn van gisteravond. Het is nog 170 km voor de start in Mariestad.

Bij aankomst worden de GPSjes gelijkgesteld door de techneuten Harrie en Will.  De charmante fietsbroeken hebben we al aan. We stappen om 11 uur op de fiets en beginnen aan een proefritje.

Het ritje valt mee, het is mooi weer,  103 km staat op de teller die dag. Niet in het minst door de goede zorg van de maître de cuisine Reinald, outdoor directeur Wim en de financieel fijnproever Anton, staan de tentjes in een mum van tijd overeind. We zijn in Degerfos. Voldaan die avond gaan we aan de drank. Een discussie volgt waarbij visies  bovendrijven die aantonen dat elk vogeltje swingt zoals het gebekt is, is het toetje van de dag....

Vervolgens regent het (....!) de hele nacht.

Hoe hangt de vlag erbij?

Dag van vertrek....hoe hangt de vlag erbij. 

Welingelichte bronnen melden dat de camper, na een lichte vertraging uiteindelijk vertrekt uit Hengelo op donderdagmorgen 30 mei om ongeveer elf uur.

Hetty zwaait uit. Aan boord outdoor manager Wim, maître de cuisine Reinald, fijnproever en financieel directeur van dit project Anton, safety manager en hoofd techniek Jos, en Digi junk Will. De sfeer in de camper wordt bij vertrek omschreven als gemeudelijk en good te passe.

In de volgauto op vrijdagmorgen vertrekken om 5 uur de ervaringsdeskundigen 1 Leo, 2 Theo, 3 Harrie en  daarnaast ook Paul! De stemming is gezien het tijdstip van vertrek noffelig, reurig, drok en kregel. Dit laatste overigens pas na een kop koffie.

In Duitsland, na 2 uur rijden, koffie en de vaststelling dat het best voorspoedig verloopt....tot dan.

De broertjes rijden om en om en nu is Paul aan de beurt. Hij weet met een interessante manoeuvre twee Deense auto's van zich af te schudden. Een veelbelovend coureur en dat geeft weer gespreksstof over zijn mogelijkheden.

De gesprekken worden in vergelijking met de ochtend levendiger.

De tocht gaat zo voorspoedig dat we even overwegen een bootje eerder te nemen..... We rijden door mooie landschappen met golvend groen, een heldere hemel en een lekker zonnetje.

Dat zonnetje laat het overigens ook wel eens even afweten. Maar eenmaal in Frederikshavn is het mooi weer maar wel wat koud. Het weerzien tussen de campercrew en de ervaringsdeskundigen en Paul is vol blijdschap en plezier. De laatsten zijn de eersten, de volgauto is het eerst bij de boot.....

We genieten van een heerlijke maaltijd op de boot en praten even bij. De camping wordt daarna snel gevonden en de fles ontkurkt. We ervaren het als een noviteit dat we als familie voor het eerst met zoveel tegelijk in het buitenland zijn.

Noffeligheid maakt plaats voor een genoeglijk gesprek in de camper met zijn allen.

Buiten vriest het bijna, hoe kan het weer ons toch zo goed helpen om samen te zijn. En die reurigheid is plotseling omgeslagen in vitaliteit... We kijken uit naar morgen want dan gaan we echt FIETSEN!

Hoe heeft het zover kunnen komen? !    

Over: Faalangst en fietsen (waar ben ik aan begonnen?) en….het kan nog veel harder!

De voorbereidingen voor de fietstocht door Zweden zijn in volle gang……  Mocht er al een faalangstig broertje zijn dat na een eerste (fiets) oefenrondje heeft moeten vaststellen dat het met de conditie nog niet geheel in verhouding is tot de geplande fietsafstand dan zou hij hebben kunnen verzuchten “waar ben ik aan begonnen!”. Maar dit is speculatie. Met allemaal een strenge coach die ook weet hoe te motiveren is dit geen issue natuurlijk. Want we gaan ervoor!

We gaan ervoor! Waarvoor precies? Niet voor de afstand op de eerste plaats. Ook niet voor de snelheid of de competitie. Wel voor gezelligheid en samen iets ondernemen en prettig afzien. Hoewel afzien? Is daar nog sprake van met een volgcrew met grote expertise op het culinaire terrein en het terrein-verkennen?  Het is geweldig dat Wim, Anton en Reinald dit op zich nemen natuurlijk.  Op dit punt geen zorgen…..

Alweer twee jaren geleden besluit Leo zijn indrukwekkende fietstocht naar Valamo in Finland te maken. Theo besluit Leo een beetje op weg te helpen en fietst een paar dagen met hem op. Op de vijfde dag over de brug over de Elbe scheiden zich de wegen. We hebben nooit samen eerder zo’n eind (+/- 500 km) gefietst, maar het is fijn om te doen. Blij als hij later heelhuids terug is, zoeken we elkaar op en al snel komt het plan nog eens een eind te fietsen samen. De Noordkaap is ongeveer het eerste dat bovendrijft als doel. (De Noordkaap…. ach wat stelt het ook voor en waarom ook niet…)  

Vorig jaar, na weinig  voorbereiding, te laat om meer broers dan Harrie, Leo en Theo bij elkaar te krijgen, stappen we in augustus op de fiets in Gilleleje, Denemarken en  fietsen we in zes dagen naar de omgeving van Mariestad in Zweden. Met tent en al veel berg op en berg af. Dit weten we heel nauwkeurig omdat Harrie alles heel precies met een GPS vastlegt in hoogtes en dieptes. Paddestoelen (!) zijn ons hoofdvoedsel en kamperen doen we afwisselend “in het wild of inclusief”. Het wordt een mooi weekje en we hebben veel dingen te bespreken die ons alle drie bezighouden,  niet in het laatst vanwege onze gezamenlijke nestgeur. Dichtbij Mariestad stoppen we. Mooie naam, vooral zo bekend voor ons broers. 

Het is natuurlijk “logisch” dat snel de gedachte opkomt om opnieuw te gaan fietsen! Maar nu met zoveel mogelijk broers/zwagers. Op de verjaardag van Mieke gooien we het balletje op en  de reacties zijn veelbelovend. Wie kan, gaat mee. Mariestad wordt het startpunt deze keer. Op pad in een tempo dat voor iedereen haalbaar is, met tijd voor ademhalen, zonder bagage en met de mogelijkheid om met elkaar uit te wisselen wat afzien is en mogelijk soms wel eens was in ons bestaan tot nu toe. Gewoon lekker fietsen. De heuvel op zal vanzelf rustig gaan, de heuvel af kan in verschillende varianten. Zolang het veilig gaat is niet trappen en toch vooruitgaan een belevenis…

Over belevenissen. Ook een belevenis was het toen Theo vorig jaar met volle bagage een dal in fietste en zich realiseerde dat de snelheid ruim boven de zestig km was gekomen en dat de remmen het zwaar zouden gaan krijgen als hij niet direct daar mee begon en hij tot zijn verbazing een  broer voorbij zag flitsen die enthousiast riep: “het kan nog veel harder”! Met veel bagage op de fiets en een bocht onderaan de weg kwam een variant  op afzien  in beeld…… deze variant is niet favoriet! 

We gaan er straks het beste van maken.                                                                                                                          

          

De Heenreis

Voor de tocht naar de Noordkaap reizen wij met een personenauto en camper naar Frederikshaven in de kop van Jutland. Daar steken we over met de veerboot naar Goteborg. 
Vanaf Goteborg is het nog 175 Km naar Mariestad waar de 2e etappe van de fietstocht begint.

Introductie

Even voorstellen aan het team:


Rendier Rico is de mascotte op onze tocht.
Wij proberen hem te spotten in de bossen van Zweden. 
Om hem makkelijk te herkennen hebben we een compositie tekening van hem gemaakt, zoals hiernaast te zien is.










De Gebroeders Hulshof zijn de jongste niet meer en behoren inmiddels tot de categorie Krasse Knarren. Hier zijn we:

Will Hulshof 1945

Leo Hulshof 1946

Theo Hulshof 1948

Jos Hulshof 1950

Harrie Hulshof 1953

Paul Hulshof 1955

Het ondersteunende team bestaat uit:


     De logistiek leider                                  De entertainer                                  De Kok

Wim Ibes 1939

Reinald Holweg 1944

Anton Hulshof 1940