Hoe heeft het zover kunnen komen? !    

Over: Faalangst en fietsen (waar ben ik aan begonnen?) en….het kan nog veel harder!

De voorbereidingen voor de fietstocht door Zweden zijn in volle gang……  Mocht er al een faalangstig broertje zijn dat na een eerste (fiets) oefenrondje heeft moeten vaststellen dat het met de conditie nog niet geheel in verhouding is tot de geplande fietsafstand dan zou hij hebben kunnen verzuchten “waar ben ik aan begonnen!”. Maar dit is speculatie. Met allemaal een strenge coach die ook weet hoe te motiveren is dit geen issue natuurlijk. Want we gaan ervoor!

We gaan ervoor! Waarvoor precies? Niet voor de afstand op de eerste plaats. Ook niet voor de snelheid of de competitie. Wel voor gezelligheid en samen iets ondernemen en prettig afzien. Hoewel afzien? Is daar nog sprake van met een volgcrew met grote expertise op het culinaire terrein en het terrein-verkennen?  Het is geweldig dat Wim, Anton en Reinald dit op zich nemen natuurlijk.  Op dit punt geen zorgen…..

Alweer twee jaren geleden besluit Leo zijn indrukwekkende fietstocht naar Valamo in Finland te maken. Theo besluit Leo een beetje op weg te helpen en fietst een paar dagen met hem op. Op de vijfde dag over de brug over de Elbe scheiden zich de wegen. We hebben nooit samen eerder zo’n eind (+/- 500 km) gefietst, maar het is fijn om te doen. Blij als hij later heelhuids terug is, zoeken we elkaar op en al snel komt het plan nog eens een eind te fietsen samen. De Noordkaap is ongeveer het eerste dat bovendrijft als doel. (De Noordkaap…. ach wat stelt het ook voor en waarom ook niet…)  

Vorig jaar, na weinig  voorbereiding, te laat om meer broers dan Harrie, Leo en Theo bij elkaar te krijgen, stappen we in augustus op de fiets in Gilleleje, Denemarken en  fietsen we in zes dagen naar de omgeving van Mariestad in Zweden. Met tent en al veel berg op en berg af. Dit weten we heel nauwkeurig omdat Harrie alles heel precies met een GPS vastlegt in hoogtes en dieptes. Paddestoelen (!) zijn ons hoofdvoedsel en kamperen doen we afwisselend “in het wild of inclusief”. Het wordt een mooi weekje en we hebben veel dingen te bespreken die ons alle drie bezighouden,  niet in het laatst vanwege onze gezamenlijke nestgeur. Dichtbij Mariestad stoppen we. Mooie naam, vooral zo bekend voor ons broers. 

Het is natuurlijk “logisch” dat snel de gedachte opkomt om opnieuw te gaan fietsen! Maar nu met zoveel mogelijk broers/zwagers. Op de verjaardag van Mieke gooien we het balletje op en  de reacties zijn veelbelovend. Wie kan, gaat mee. Mariestad wordt het startpunt deze keer. Op pad in een tempo dat voor iedereen haalbaar is, met tijd voor ademhalen, zonder bagage en met de mogelijkheid om met elkaar uit te wisselen wat afzien is en mogelijk soms wel eens was in ons bestaan tot nu toe. Gewoon lekker fietsen. De heuvel op zal vanzelf rustig gaan, de heuvel af kan in verschillende varianten. Zolang het veilig gaat is niet trappen en toch vooruitgaan een belevenis…

Over belevenissen. Ook een belevenis was het toen Theo vorig jaar met volle bagage een dal in fietste en zich realiseerde dat de snelheid ruim boven de zestig km was gekomen en dat de remmen het zwaar zouden gaan krijgen als hij niet direct daar mee begon en hij tot zijn verbazing een  broer voorbij zag flitsen die enthousiast riep: “het kan nog veel harder”! Met veel bagage op de fiets en een bocht onderaan de weg kwam een variant  op afzien  in beeld…… deze variant is niet favoriet! 

We gaan er straks het beste van maken.