Hoe heeft het zover kunnen
komen? !
Over: Faalangst en fietsen (waar ben ik aan begonnen?) en….het kan nog
veel harder!
De
voorbereidingen voor de fietstocht door Zweden zijn in volle gang…… Mocht
er al een faalangstig broertje zijn dat na een eerste (fiets) oefenrondje heeft
moeten vaststellen dat het met de conditie nog niet geheel in verhouding is tot
de geplande fietsafstand dan zou hij hebben kunnen verzuchten “waar ben ik
aan begonnen!”. Maar
dit is speculatie. Met allemaal een strenge coach die ook weet hoe te motiveren
is dit geen issue natuurlijk. Want we gaan ervoor!
We gaan
ervoor! Waarvoor precies? Niet voor de afstand op de eerste plaats. Ook niet
voor de snelheid of de competitie. Wel voor gezelligheid en samen iets
ondernemen en prettig afzien. Hoewel afzien? Is daar nog sprake van met een
volgcrew met grote expertise op het culinaire
terrein en het terrein-verkennen? Het is geweldig dat Wim, Anton en Reinald dit
op zich nemen natuurlijk. Op dit punt
geen zorgen…..
Alweer twee
jaren geleden besluit Leo zijn indrukwekkende fietstocht naar Valamo in Finland
te maken. Theo besluit Leo een beetje op weg te helpen en fietst een paar dagen
met hem op. Op de vijfde dag over de brug over de Elbe scheiden zich de wegen.
We hebben nooit samen eerder zo’n eind (+/- 500 km) gefietst, maar het is fijn
om te doen. Blij als hij later heelhuids terug is, zoeken we elkaar op en al
snel komt het plan nog eens een eind te fietsen samen. De Noordkaap is ongeveer
het eerste dat bovendrijft als doel. (De Noordkaap…. ach wat stelt het ook voor
en waarom ook niet…)
Vorig jaar, na
weinig voorbereiding, te laat om meer
broers dan Harrie, Leo en Theo bij elkaar te krijgen, stappen we in augustus op
de fiets in Gilleleje, Denemarken en
fietsen we in zes dagen naar de omgeving van Mariestad in Zweden. Met
tent en al veel berg op en berg af. Dit weten we heel nauwkeurig omdat Harrie
alles heel precies met een GPS vastlegt in hoogtes en dieptes. Paddestoelen (!)
zijn ons hoofdvoedsel en kamperen doen we afwisselend “in het wild of
inclusief”. Het wordt een mooi weekje en we hebben veel dingen te bespreken die
ons alle drie bezighouden, niet in het
laatst vanwege onze gezamenlijke nestgeur. Dichtbij Mariestad stoppen we. Mooie
naam, vooral zo bekend voor ons broers.
Het is
natuurlijk “logisch” dat snel de gedachte opkomt om opnieuw te gaan fietsen!
Maar nu met zoveel mogelijk broers/zwagers. Op de verjaardag van Mieke gooien
we het balletje op en de reacties zijn
veelbelovend. Wie kan, gaat mee. Mariestad wordt het startpunt deze keer. Op
pad in een tempo dat voor iedereen haalbaar is, met tijd voor ademhalen, zonder
bagage en met de mogelijkheid om met elkaar uit te wisselen wat afzien is en mogelijk soms wel eens was in ons bestaan tot nu toe. Gewoon
lekker fietsen. De heuvel op zal vanzelf rustig gaan, de heuvel af kan in
verschillende varianten. Zolang het veilig gaat is niet trappen en toch
vooruitgaan een belevenis…
Over
belevenissen. Ook een belevenis was het toen Theo vorig jaar met volle bagage
een dal in fietste en zich realiseerde dat de snelheid ruim boven de zestig km
was gekomen en dat de remmen het zwaar zouden gaan krijgen als hij niet direct
daar mee begon en hij tot zijn verbazing een
broer voorbij zag flitsen die enthousiast riep: “het kan nog veel
harder”! Met veel bagage op de fiets en een bocht onderaan de weg kwam een
variant op afzien in beeld…… deze variant is niet
favoriet!
We gaan er
straks het beste van maken.
